سختی به توانایی یک ماده در مقاومت در برابر فشار دادن یک جسم سخت به سطح آن اشاره دارد. این یکی از شاخص های مهم عملکرد فلزات است. به طور کلی هرچه سختی بیشتر باشد مقاومت در برابر سایش بهتر است. شاخصهای سختی رایج عبارتند از سختی برینل ، سختی راکول و سختی ویکرز.
سختی برینل (HB)
یک بار خاص (به طور کلی 3000 کیلوگرم) برای فشار دادن یک توپ فولادی سخت شده با اندازه معینی (به طور کلی قطر 10 میلی متر) به سطح مواد برای یک دوره زمانی استفاده می شود. پس از بارگیری ، نسبت بار به ناحیه تورفتگی ، مقدار سختی برینل (HB) است.
سختی راکول (HR)
هنگامی که HB> 450 یا نمونه خیلی کوچک باشد ، آزمایش سختی Brinell نمی تواند اتخاذ شود و به جای آن از اندازه گیری سختی Rockwell استفاده می شود. این مخروط الماس با زاویه vertex 120 درجه یا یک توپ فولادی با قطر 1.59 / 3.18 mm است. تحت فشار خاصی به سطح ماده فشار می یابد و سختی ماده از عمق تورفتگی حاصل می شود. با توجه به سختی مواد آزمون ، در سه مقیاس مختلف بیان می شود:
HRA: این یک سختی است که با استفاده از یک بار 60 کیلوگرم و یک سوزن مخروطی الماس بدست می آید. این ماده برای مواد بسیار سخت (مانند کاربید سیمانی) استفاده می شود.
HRB: این یک توپ فولادی سخت با بار 100 کیلوگرم و قطر 1.58 میلی متر است. سختی برای موادی با سختی کمتر (مانند فولاد آنیل و چدن) تعیین می شود.
HRC: این سفتی است که با بار 150 کیلوگرم و یک سوزن مخروطی الماس به دست می آید. این ماده برای مواد بسیار سخت (مانند فولاد خاموش) استفاده می شود.
سختی ویکرها (HV)
سوزن مخروطی مربع الماس با بار درون 120 کیلوگرم و زاویه vertex 136 درجه به سطح مواد فشرده می شود. برای بدست آوردن مقدار سختی ویکرز (HV) مساحت سطح گودال طوفان مواد با مقدار بار تقسیم می شود.
